Râfızîlerin inançları, Sahâbeye –Allah on-lardan razı olsun– sövmek, hakâret etmek ve tekfir etmek üzere kuruludur. el-Kuleynî, Fu-rûu’l-Kâfî’de der ki: “Cafer aleyhisselam şöyle dedi: “Peygamber sallallahu aleyhi ve sel-lem’den sonra üç kişi dışında insanlar dinden döndüler.” “O üç kişi kimler” denilince, şöyle dedi: “el-Mikdâd b. el-Esved, Ebû Zer el-Gı-fârî ve Selmân el-Fârisî”[1]

 el-Meclisî, Bihâru’l-Envâr’da zikreder: Ali b. el-Huseyn’in âzâdlısı dedi ki; “Onunla yalnız kaldığım bir sıra dedim ki: “Benim senin üzerinde hakkım vardır, bana ÅŸu iki kiÅŸi; Ebû Bekir ve Ömer hakkında bilgi ver” dedi ki: “İkisi de kâfirdir. O ikisini seven de kâ-firdir.” Ebû Hamza es-Sumalî’den: o Ali b. el-Huseyn’e Ebû Bekir ve Ömer hakkında sorunca: “O ikisi ve onları sevenler kâfirdir.” dedi.[2]

el-Kummî, Tefsîr’inde, “çirkin işleri, fe-nalık ve azgınlığı da yasaklar.” (Nahl-90) âye-ti hakkında der ki: “Dediler ki çirkin işler (fah-şa) Ebû Bekir, fenalık (münker) Ömer ve az-gınlık (bagy) da Osman’dır.”[3]

el-Meclisî Bihâru’l Envâr’da der ki: “Ebû Bekir ve Ömer’in kâfir olduğunu, onlara lânet etmenin sevâbını ve onlardan uzak olmanın sevâbını gösteren haberler bu veya bundan başka ciltlerde zikrettiklerimizden daha fazla-dır. Allah’ın sırat-ı mustakîme iletmeyi dilediği kimseler için bu kadarı yeter.”[4] Hatta el-Mec-lisî Bihâru’l-Envâr’da şunu da söyler: “Ebû Bekir, Ömer, Osman ve Muâviye ateşten ta-butlar içindedirler. Bundan Allah’a sığını-rız.”[5]

Onlardan el-Mer’aşî’nin İhkâku’l-Hak ad-lı kitaplarında geçtiğine göre şöyle derler; “Al-lah’ım Muhammed’e ve Muhammed’in âli-lesine salât et ve Kureyş’in iki putu, iki cibt’i ve iki tâğut’u ile onların kızlarına lânet et…”[6] Kureyş’in iki putu ve kızları, sözleriyle Ebû Bekir, Ömer, Aişe ve Hafsa radıyallahu anhum’u kastederler. el-Meclisî, el-Akâid adlı risale-sinde şöyle diyor: “İmamiyye dîninin gerekle-rinden bazıları da; mut’ayı helâl bilmek, temettu haccı, üç kişiden (Ebû Bekr, Ömer ve Osman’dan) uzak olmak, Muâviye, Yezid b. Muâviye ve Mü’minlerin Emiri Ali’ye karşı sa-vaşan herkesten uzak olmaktır.”[7]

Aşura gününde, Ömer ismini verdikleri bir köpek getirirler, sonra ona bastonlarla vurmaya başlarlar ve ölünceye kadar taşlaya-rak recm ederler. Sonra Aişe ismini verdikleri bir oğlak getirirler, tüylerini yolmaya başlarlar ve ölünceye kadar döverler.[8] Aynı şekilde onlar, Ömer el-Faruk b. el-Hattab’ın öldüğü günde düğün yaparlar ve onu öldüren Me-cusî Ebû Lu’lu’ye; Baba Şucauddîn ismini verirler.[9] Allah bütün sahabelerden ve mü-minlerin annelerinden razı olsun. Bak ey Müslüman kardeş! Dinden ok gibi fırlayıp çıkan bu habis fırkanın ne kadar kinli ol-duklarına, peygamberlerden sonra insanların en hayırlılarına, Allah’ın ve Rasûlünün övdü-ğü kimselere, ümmetin adaletleri ve fazîletleri hakkında icma ettiği, onların önceliklerine ve İslam’da cihâdlarına tarihin şâhit olduğu kim-selere neler söylediklerine bir bak!